زندگی‌کردن با دندان‌های نامرتب کار ساده‌ای نیست. این مشکل بر تجربه غذاخوردن، عزت نفس و کیفیت زندگی شما تأثیر می‌گذارد. یکی از ناهنجاری‌های دندان که باعث بروز چنین مشکلاتی می‌شود، اورجت دندان است. در این مقاله، هرآنچه باید درباره این مشکل دندانی بدانید را می‌خوانید.
منظور از اورجت دندان چیست؟
اورجت به فاصله افقی میان دندان‌های بالا و پایین در هنگام بسته‌شدن دهان گفته می‌شود. اگر دچار این ناهنجاری دندانی شده باشید، دندان‌های بالایی شما جلوتر از دندان‌های پایینی خواهند بود و موقع بستن دهان، این دندان‌ها کاملا روی یکدیگر قرار نمی‌گیرند.
برخی از اورجت‌های دندان خفیف هستند و به‌سختی متوجه آنها می‌شوید اما برخی دیگر شدیدتر هستند. اورجت می‌تواند گاز گرفتن یا جویدن لقمه‌های غذا را سخت کند. گاهی این ناهنجاری بر نحوه صحبت‌کردن افراد نیز تأثیر منفی می‌گذارد. از آن گذشته، تراز نبودن دندان‌ها می‌تواند بستن کامل دهان را دشوار کند.
بااین‌حال، طبیعی است که هنگام بستن دهان، دندان‌های جلوی بالا کمی جلوتر از دندان‌های پایین باشند معمولا فاصله این دندان‌ها از یکدیگر حدود ۲ میلی‌متر است. فاصله بیش از این میزان به معنای اورجت دندانی است.
علل اورجت دندان
اورجت علت یکسانی ندارد بلکه عوامل متفاوتی می‌توانند در شکل‌گیری این وضعیت نقش داشته باشند. گاهی اوقات، اورجت ارثی است. به عبارت دیگر، اگر مادر یا پدر شما دچار ناهنجاری‌های دندانی مانند اورجت شده باشند، ممکن است شما نیز به این مشکلات دچار شوید. در چنین حالتی، استخوان فک پایینی به طور کامل رشد نکرده است. در نتیجه، دندان‌های بالایی جلوتر از حد معمول خواهند بود.
بااین‌حال، ژنتیک تنها علت این مشکل نیست. اگر در کودکی به مکیدن شست یا انگشتان دست خود عادت داشته‌اید، ممکن است دچار اورجت دندانی شوید. استفاده طولانی‌مدت از پستانک در دوران کودکی نیز یکی از علل بروز اورجت در بزرگ‌سالی است.
تفاوت اورجت و اوربایت
بسیاری از مردم زمانی که صحبت از اورجت یا اوربایت دندان می‌شود، گیج می‌شوند یا تصور می‌کنند که این دو مشکل یکی هستند. این دو ناهنجاری با اینکه نام‌های مشابهی دارند اما کاملا متفاوت از یکدیگر هستند.
هر دو مشکل یک ویژگی مشترک دارند و آن این واقعیت است که دندان‌های بالایی و پایینی درست روی یکدیگر قرار نمی‌گیرند. بااین‌حال، زمانی که صحبت از اورجت به میان می‌آید، دندان‌های بالایی با زاویه خاصی جلوتر از دندان‌های پایینی قرار می‌گیرند و بیرون می‌زنند. در مقابل، در اوربایت، هیچ زاویه‌ای وجود ندارد. دندان‌های بالایی از کنار از دندان‌هایی پایینی جلوتر هستند اما مستقیم یا رو به پایین باقی می‌مانند. جالب اینجاست که اوربایت و اورجت هر دو با آپنه خواب و خروپف‌کردن مرتبط هستند.
نشانه‌های اورجت دندانی
اگر مطمئن نیستید که دچار این ناهنجاری دندانی هستید یا نه، باید به نشانه‌های آن توجه کنید. نشانه‌هایی که به شما می‌گویند که احتمالا دچار اورجت دندانی شده‌اید، عبارت‌اند از:
- مشکلات گفتاری؛
- دشواری و درد هنگام گاز گرفتن، جویدن و خوردن غذا؛
- ظاهر نامناسب صورت و لبخندی نازیبا؛
- اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی؛
- اختلالات خواب؛
- قادر به کاملا بستن دهان نبودن؛
- دندان‌های شکسته و لب‌پر شده؛
- ایجاد پلاک‌های دندانی که منجر به پوسیدگی دندان و لثه می‌شود.
در صورتی که هر یک از این نشانه‌ها را مشاهده می‌کنید، باید برای تشخیص دقیق مشکل به دندانپزشک یا ارتودنتیست مراجعه کنید.
روش‌های درمان اورجت دندانی
اورجت یکی از مشکلات رایج دندانی است و برای درمان آن راه‌های مختلفی وجود دارد. مهم‌ترین روش‌هایی که به بهبود این ناهنجاری کمک می‌کنند، عبارت‌اند از:
- بریس‌های دندان‌پزشکی: رایج‌ترین روش درمانی برای اورجت استفاده از بریس است. بریس‌های دندان‌پزشکی با حرکتی آهسته دندان‌های شما را در موقعیت صحیح خود قرار می‌دهند. این کار ممکن است بسته به اورجت شما چند ماه تا چند سال طول بکشد.
- روکش‌ها یا ونیرهای دندان: ونیرها قطعات چینی نازکی هستند که به بخش جلویی دندان چسبانده می‌شوند. روکش‌ها می‌توانند ظاهر دندان شما را بهبود ببخشند و در عرض چند هفته لبخندی بی‌عیب‌ونقص به شما هدیه کنند.
- باندینگ دندان: یکی دیگر از روش‌های محبوب برای درمان اورجت باندینگ است. در این روش، یک رزین کامپوزیت هم‌رنگ دندان به جلوی آن چسبانده می‌شود. باندینگ می‌تواند در عرض چند ساعت طرح لبخند شما را جذاب‌تر کند.
- تاج دندان: اگر اورجت با روکش دندان درمان شود، دندانپزشک یا ارتودنتیست در نهایت یک تاج دندان روی آن قرار می‌دهد. تاج دندان می‌تواند در عرض چند هفته ظاهر لبخند شما را بهبود ببخشد.
- اینویزیلاین یا ارتودنسی نامرئی: معمولا برای درمان مشکلات جزئی در نوجوانان و بزرگ‌سالان از قالب‌های دندان بیمار ترازهای پلاستیکی شفافی ساخته می‌شود. این قالب‌ها روی دندان‌ها قرار می‌گیرند تا به‌آرامی و بدون درد به موقعیت درست بازگردند. به این روش اینویزیلاین یا ارتودنسی نامرئی گفته می‌شود.
- نگهدارنده دندان: این نگهدارنده‌ها شبیه به بریس هستند اما برخلاف بریس روی دندان‌های بیمار چسبانده یا ثابت نمی‌شوند. نگهدارنده دندان قطعه‌ای پلاستیکی و قالبی است که روی سقف دهان بیمار قرار می‌گیرد و سیم‌های نازک آن دندان‌های جلویی را می‌پوشانند. این وسیله حدود ۲ تا ۳ ماه به کار می‌رود و معمولا فقط در شب‌ها استفاده می‌شود.
- جراحی اورجت: آخرین راه‌حلی که دندانپزشک یا کارشناس ارتودنسی به شما پیشنهاد می‌دهد، جراحی است. افرادی که مشکلات شدیدی دارند و نمی‌توانند از روش‌های دیگر برای حل مشکل خود استفاده کنند، تحت عمل جراحی فک قرار می‌گیرند. البته، این روش هزینه بیشتری دارد و کمی پیچیده است. خوشبختانه، اورجت معمولا با روش اول حل می‌شود و در بیشتر مواقع نیازی به جراحی نیست.
سخن پایانی
اورجت یکی از مشکلات دندانی است که به دلایل مختلف از جمله ژنتیک یا عادات نادرست در زمان کودکی رخ می‌دهد. اگر متوجه نشانه‌های اورجت دندانی شده‌اید، بهتر است در اسرع وقت به دندانپزشک یا ارتودنتیست مراجعه کنید تا دوباره لبخندی زیبا داشته باشید.
